روزهای اول طرح مثل اولین روزیست که در مهدکودک حاضر شده ای؛ می‌دانی که باید بازی کنی، بازی‌های زیادی هم بلدی ولی نمی‌دانی دقیقاً باید از کجا شروع کنی. در این روز نیز روپوش سفید به تن می‌کنی و با گوشی پزشکی و مهر نو و پر از جوهرت از میان بیماران نشسته در سالن انتظار عبور می‌کنی و وارد اتاقی که سر در آن نوشته شده ” اتاق پزشک” می‌شوی؛ بیمار اول وارد می‌شود و شما نمی‌دانی فکر کردن به شکایت بیمار را از کجا آغاز کنی.
اولین باری که ماجرای قتلی خانگی را شنیدم یادم نمی‌آید چه موقع بود، اما از همان موقع تا چند ماه پیش گمان می‌کردم این ها افرادی روانپریش هستند و در اقلیتند و قطعاً بعد از حادثه نمی‌توانند در کوچه و محل سر بلند کنند. باید ده ماه در منطقه ای با فرهنگ و تعصبات شدید قومی-قبیله ای کار می‌کردم تا بفهمم اشتباه می‌کردم.
اگر به بیمارهایم بگویم که چند شب پیش در حالی که در این سمت کره ی زمین که ما هستیم شب بوده و در سمت دیگر که روز بوده آدم فضایی ها در شرقی ترین جزیره ی مجموعه جزایر پولینزی